Commitment en emotie
Een artieste die ik recentelijk heb ontdekt en erg bewonder is Wende Snijders (1978). Een dame die naast een mooie stem ook veel liefde voor het vak, passie en commitment heeft. Ze gaat helemaal in het nummer op dat ze vertolkt; ze is 100% in het moment aanwezig. Dit is bijvoorbeeld mooi te zien als ze ‘laat me’ vertolkt. De verschillende emoties spatten van haar gezicht, gewoonweg geweldig!
En daarmee is Wende wat mij betreft een voorbeeld voor leidinggevenden. Zij laat op een natuurlijke wijze twee elementen zien die van belang zijn voor inspirerend leiderschap. Het eerste element heeft te maken met ‘human doing’: het hebben van commitment om jouw persoonlijke doel of die van de organisatie te willen bereiken. Dit houdt in dat je als leidinggevende weet wat je wilt bereiken, dit uit durft te spreken, daartoe acties uitzet en indien nodig om hulp vraagt. Het is een basisvoorwaarde om je omgeving gericht in beweging te krijgen. Immers, vanuit de helderheid over het doel kan voor medewerkers duidelijkheid ontstaan over de door hen uit te voeren activiteiten en daarmee hun taak/rol binnen de organisatie. Let op: ik stel dat het ‘kan’. Dit is niet iets wat vanzelf gaat, ook daar is wellicht jouw bijdrage als leidinggevende voor nodig.
Er zit ook een gevaar aan de kracht van commitment. Als je te allen tijde de eenmaal gekozen aanpak vast wilt houden verzand je in starheid. Blijf daarom naast je commitment je ervan bewust dat door wisselende omstandigheden een nieuwe aanpak noodzakelijk kan zijn (zeker in de huidige turbulente tijden). Of zoals Anthony Robbins het verwoord: ‘stay committed to your decisions, but stay flexible in your approach.’
Met alleen commitment bereik je nog geen inspirerend leiderschap. Het tweede element dat van belang is heeft te maken met ‘human being’: het vermogen om 100% in het moment aanwezig te zijn en je emoties te laten zien. In welke mate durf jij deze te laten zien? Wat mij opvalt is dat leidinggevenden veelal blije of boze gevoelens wel laten zien, maar dat bijvoorbeeld bang of bedroefd zijn minder snel wordt getoond. Het lijkt er op dat als eenmaal de managerspet wordt opgezet dat er dan een ongeschreven regel is welke aangeeft dat zoiets niet hoort; een leidinggevende hoort sterk te zijn en altijd antwoorden te hebben. Vanuit de evolutie kan dit overigens deels verklaard worden. Want als mannelijke primaten zwakte tonen wanneer ze omringt zijn door soortgenoten bestaat de kans dat daar misbruik van wordt gemaakt. Dat is ook de reden dat veldwerkers bij mannelijke bavianen pas een verdoving in hun achterwerk schieten als er geen enkele rivaal in de buurt is. Anders bestaat het risico dat als de mannelijke aap neergaat andere mannen hem aanvallen. Onder vrouwelijke bavianen is dit overigens geen probleem.
Maar wij zijn (gelukkig) het aapschap ontstegen. Dus leidinggevende, toon je gevoelens en onzekerheden want ze maken je menselijk. Sterker, ze hebben een aantrekkingskracht omdat daarmee anderen zich makkelijker met je kunnen verbinden. Het tonen van emotie is wat mij betreft daarmee in plaats van een zwakte juist kracht en een voorwaarde voor inspirerend leiderschap.
Mijn uitdaging voor deze keer aan jou: ga eens na wat jij heel graag wilt bereiken (waartoe je gecomitteerd bent) maar wat tot op heden nog niet is gelukt. Bedenk welke mensen je kunnen helpen een volgende stap te maken om dit doel te realiseren (ook al weet je wellicht nog niet hoe ze je kunnen helpen). Ga vervolgens naar de persoon toe van wie je het meest spannend of eng vindt om daadwerkelijk hulp te vragen en vraag zijn/haar hulp. En als je de hulp vraagt, geef dan ook aan dat je het spannend of eng vindt. Kijk eens wat er gebeurd, ik ben benieuwd!
Ik sluit dit artikel graag af met waar ik mee begonnen ben… geniet wederom van Wende Snijders die het gevoelige lied ‘Hey’ vertolkt.
Veel luisterplezier!
0 antwoorden
Stuur mij een e-mail als er vervolgreacties zijn.Stuur mij een e-mail als er nieuwe berichten zijn.